ناهنجاری رفتاری کودکان و ارتباط آن با توجه والدین
ناهنجاری های رفتاری کودکان مسئله ای است که دغدغه فکری بسیاری از خانواده ها میباشد در حالی که والدین غافلند ممکن است عامل اصلی این ناهنجاری ، تربیت آن ها باشد
بسیار می آید که در کودکان رفتار های خشونت آمیز یا ضد ارزش های خانواده مشاهده می شود ، مرز تفکیک این رفتار ها بین ناهنجاری و واکنش های گذرا در یک بازه ی زمانی کجاست ؟
رفتار های بد که در مدت زمان طولانی ادامه دارند را نا هنجاری می گوییم ، مدت زمان طولانی یعنی دوره ای تقریبا 6 ماهه ، این ناهنجاری ها به شکل های مختلفی از جمله قهر کردن ، مخالفت جویی ، زود از کوره در رفتن و… نمود می کنند ؛ البته نوع بروز آن ها بستگی به سن و سال دارد ، مثلا در 3 سالگی کودکان بسیار لجباز می شوند ، در 6 سالگی بحث کلامی و سرپیچی از قوانین خانواده در آن ها شدت می گیرد ، در 8 سالگی حالاتی از مخفی کاری را دارند و…
با ادامه دار بودن این رفتار ها و سهل انگاری کردن در درمان کودکان در بزرگسالی باید آمادگی رویارویی با شخصی را داشته باشیم که بسیار به درگیری های فیزیکی می پردازد ، حیوان آزاری می کند و…
در این مسئله ( ناهنجاری ) عواملی چون :
ژنتیک ، مراقبت های قبل و بعد از بارداری و یا فاکتور های سلامت در بدو تولد ( پایین بودن وزن کودک ) می توانند تاثیرگذار باشند و به عنوان عوامل خطر مورد توجه قرار بگیرند ؛ دیده شده کودکانی که پیش فعال هستند 10 درصد بیشتر ممکن است به دام ناهنجاری های رفتاری بیفتند همچنین 7 برابر خطر افسردگی در آن ها بیشتر است .
البته ممکن است رفتار هایی که بی شباهت به ناهنجاری نیستند به دلایل دیگری چون پایین بودن سطح هوش (IQ ) کودک و یا بد قلقی کودک ( حساس بودن به محرک های محیطی ) بروز کند که هر یک روش های رسیدگی گوناگونی دارند .
در مواردی که فاکتور سلامت ( وزن و… ) نرمال است چگونگی تربیت فرزندان حرف اول را می زند ؛ تربیت خشن فرزندان ، وابسته بودن خانواده به مواد مخدر ، تجربه ی کم مادر در پرورش کودک و… همگی می توانند عواملی تاثیرگذار در ناهنجار شدن فرزندان داشته باشند .
در خصوص کودکان با وزن بیش از اندازه پایین بهتر است به متخصصین تغذیه مراجعه شود ؛ پایین بودن سطح هوش نیز در صورتی که تشخیص داده شود قابل درمان است اما در مواردی که بحث تربیتی خانواده مطرح است هم خانواده هم فرزند باید تحت درمان قرار بگیرند .
