فتحعلی اویسی هنرمندی ماندگار در تمامی ژانرهای تصویری

فتحعلی اویسی چهره نام آشنای سینما و تلویزیون که چند روزیست دیگر در بین ما نیست، به جرأت یکی از معدود بازیگرانی بشمار می رفت که در هر ژانر امضای مخصوص به خود داشت.

فتحعلی اویسی کارگردان و بازیگر معروف و چهره نام آشنای سینما و تلویزیون ، این روزها دیگر در بین ما نیست ! بازیگری که شاید نمونه آن را کمتر بتوان یافت که در هر قالب و ژانری، امضای مخصوص به خود را داشت !

همه هنردوستان حتما بازی های متفاوت این بازیگر را در ژانرهای گوناگون به خاطر دارند ؛ از بازی در فیلم ناخدا خورشید که در ژانر جنایی ساخته شده بود تا فیلم هامون که فیلمی اجتماعی بود و یا سریال تفنگ سرپر که در ژانر داستانی تاریخی روایت شده بود و حتی سریال های تاریخی مذهبی نظیر تنهاترین سردار و یا ولایت عشق و فیلم و سریال های طنزی چون مومیایی ، بدون شرح ، کمربندها را ببندیم ، دارا و ندار و …. .

کاربران شبکه های اجتماعی نیز بعد از انتشار خبر درگذشت این هنرمند، خاطراتشان را با آثار او مرور کردند و به حضورش در سریال های طنزی مانند بدون شرح و کمربندها را ببنیدم توجه زیادی نشان دادند.

کارنامه هنری فتحعلی اویسی ، بدون شک آنقدر پر و پیمان است که کمتر کسی است بتواند تلاش های ستودنی این بازیگر توانمند و فراموش نشدنی را نادیده بگیرد و یا از یاد ببرد !

شاید جالب باشد بدانید که فتحعلی اویسی به گفته خودش که در کتاب ” سنگ قبر پوریا تابان ” به صورت مکتوب وجود دارد گفته بود :
” دوست دارم بعد از پایان یک کار و هنگامی که لطمه‌ ای به آن نخورد بمیرم. حالا کار سینمایی یا تلویزیونی، فرقی نمی‌ کند.
سکته کنم بد نیست، بالاخره مرگ راهی است که باید رفت.
دوست ندارم در رختخواب بی افتم. دوست دارم ارتباطم با جهان هستی یک دفعه قطع شود. ”

دقیقا هم همینطور شد و انگار خدا هم دوست داشت آخرین خواسته این هنرمند بزرگ را برآورده سازد و او در آخرین سکانس زندگی اش سه ‌شنبه به تاریخ ۱۳ مهر ۱۴۰۰ به دلیل سکته مغزی در بیمارستان لاله در شهرک غرب تهران دیده از جهان فروبست و در روز چهارشنبه ۱۴ مهر ۱۴۰۰ در قطعه هنرمندان بهشت زهرا به خاک سپرده شد .

در انتها بد نیست به یکی از صادقانه ترین واکنش ها به خبر فوت این هنرمند بزرگ بپردازیم که یادداشتی شفاهی از کاظم هژیرآزاد برای درگذشت فتحعلی اویسی است :

” فتحعلی اویسی ، شوخ طبع و مردم دار، بذله گو و خوش خنده، از هر فرصتی استفاده می‌کرد تا اطرافیانش را به خنده بیاورد. جذاب کردن و پر نشاط کردن محیط کار برای او در اولویت بود.
علاقه اویسی به طنز و کمدی به قدری زیاد بود که تولید کنندگان او را به سمت کارهای کمدی کشیدند در حالی که چهره، قد و قواره او مناسب فیلم های جدی و نقش های خشن و منفی بود.
گاهی اوقات حتی نقش تگزاسی های خلافکار که هفت تیر می کشند، خیلی به او می آمد اما به خاطر خصوصیات اخلاقی و شخصیتش که محبت، صمیمیت و وفاداری در آن وجود داشت او را به سمت کارهای کمدی بردند.
کارگردانان خوب می دانستند سراغ چه کسی بروند، هنرمندی که دائم اهل شوخی و خنده و مزاح است و هنرش هم غیر قابل انکار، چرا نباید وارد ژانر کمدی شود؟
همان طنازی هایی که فتحعلی اویسی در زندگی اش داشت، روی آنتن تلویزیون هم به نمایش در می آمد. نه تنها خنده های خیلی قشنگی داشت و دیگران را هم به خنده می انداخت، بلکه صدای زیبایی داشت. آواز خواندن هایش مانند ویگن بود. ویگن هنرمند پاپ خوان بود و آقای اویسی هم در دوران دانشجویی اش چه در ایران چه در آمریکا، آثار ویگن را می خواند و صدایش کاملا شبیه او بود.
در کارهای کمدی واقعا آثار بی نظیری از خودش به جا گذاشت. نکته جالب درباره این هنرمند، توانایی او در در بازی کردن در ژانرهای گوناگون است، هم کمدی بازی کرده، هم تاریخی مذهبی؛ نقشش در «تنهاترین سردار» و «ولایت عشق» فراموش نمی شود، همانطور که هنرش در «دارا و ندار» و «شهر قشنگ» از ذهن نمی رود.
خدا رحمتش کند، خیلی تلخ است کسی که بخشی از خاطرات آدم را ساخته دیگر در دنیا نباشد و بسیار حیف شد، چون دیگر مانند فتحعلی اویسی پیدا نمی شود. ”

یاد و نام فتحعلی اویسی ، این هنرمند بزرگ تا انتهای هنر این سرزمین ، جاویدان خواهد ماند.